Lata 1868 - 1904 to okres dominacji tradycyjnych kolorów artyleryjskich jakimi były brąz, czerwień i niebieski. W tych właśnie kolorach były szyte wszystkie typy i wzory mundurów: bluzy w kolorze brązowym z czerwonymi wyłogami, kołnierzami, lamówkami i patkami, niebieskie spodnie z czerwonymi lampasami lub wypustkami. W między czasie dochodzi do krótkotrwałej zmiany guzików artyleryjskich na guziki z numerami poszczególnych brygad artyleryjskich, której to dokonał Generalny Inspektor Artylerii FZM. Kropatschek.
Mundury artylerii austriacko - węgierskiej z lat 90-tych XIX w.
Artyleria polowa pod koniec XIX w.
Kapitan artylerii fortecznej w mundurze galowym ok. 1902 r.
Kanonier artylerii fortecznej w mundurze wyjściowym ok. 1902 r.
Obsługa 28 cm armaty nadbrzeżnej podczas załadunku działa.
Lata 1904 - 1908 to okres odchodzenia od tradycyjnych kolorów artyleryjskich na rzecz mundurów polowych w kolorze ciemno niebieskim, którym zastąpiono dotychczasowy brązowy kolor bluzy polowej Wz 1869. Poza tą zmianą zrezygnowano również z czerwonych lampasów i wypustek przy spodniach.
Lata 1908 - 1914 to okres odejścia od dotychczasowych mundurów brązowych, które w niezmienionym kroju pozostały utrzymane jako mundury paradne. Najważniejszą zmianą było jednak stopniowe przemundurowanie artylerii na niebiesko-szare mundury polowe według nowego kroju Wz 1908. Ponownie na mundury paradne i polowe powróciły guziki z artyleryjskim emblematem (skrzyżowaną rakietą z lufą armatnią na stosie kul).
Lata 1914 - 1918 to okres stosowania wyłącznie mundurów polowych w różnych odcieniach koloru zielono-szarego i niebiesko-szarego według wzorów Wz 1908, Wz 1916 i Wz 1917 oraz wariacji wymienionych wzorów oraz odmian letnich i zimowych.
Austriacka artyleria polowa w ogniu w 1914 r.
Obsługa 8 cm armaty przeciwlotniczej Wz 1916 podczas prowadzenia ognia.
Artyleria Legionów Polskich w 1914 r.
Kapitan artylerii Legionów Polskich ok. 1915 r.