Mapa twierdzy Kraków z zaznaczonymi obszarami obronnymi.
Twierdza Kraków była twierdzą pierścieniową składającą się z cytadeli oraz dwóch pierścieni. Rozbudowa zaczęła się w 1849 roku od przebudowy zamku królewskiego na Wawelu w cytadelę oraz wzniesienia pierwszych fortów stałych wchodzących w skład późniejszego pierwszego pierścienia (Kościuszko, Krakus, Luneta Warszawska i Grzegórzecka, wież maksymiliańskich: św. Benedykta i Krzemionki). Wstępnie prace nad pierwszym pierścieniem zamknięto w 1856 roku. Ostatnie obiekty forteczne, które weszły w jego skład oddano do użytku armii austriacko - węgierskiej w 1869 roku. Nowe obiekty forteczne budowano od 1872 roku, początkowo były to forty artyleryjskie, w których pobliżu od 1885 uzupełniano niewystarczającą obronę przeciwsztormową poprzez budowę fortów pancerne tworząc tym samym drugi pierścień obronny. Jego budowę pozornie ukończono w początkach XX w. Ostatnie prace modernizacyjne Twierdzy Kraków polegały na rozbudowie wysuniętych umocnień polowych oraz systemu baterii schronów polowych, które powstawały w latach 1913 - 1916. Zaproponowany poniżej podział twierdzy na cytadelę i dwa pierścienie nie odzwierciedla budowy systemu obronnego twierdzy Kraków, która została podzielona na osiem obszarów warownych, z których I i II są określone - pierwszym pierścieniem obronnym, a III do VIII - drugim pierścieniem obronnym. Uproszczenie to pozwala na przedstawienie twierdzy Kraków jako twierdzy pierścieniowej.
Mapa twierdzy Kraków z zaznaczonymi obszarami obronnymi.
Mapa twierdzy Kraków z zaznaczonymi pozycjami polowymi wykonana w 1918 roku.
Pomnik wzniesiony w 1915 roku na wzgórzu Kaim w celu upamiętnienia odparcia wojsk rosyjskich spod twierdzy Kraków w grudniu 1914 roku.
Awers i rewers medalu wybitego z okazji oswobodzenia Krakowa z rąk zaborczych dla uczestników rozbrojenia austriacko-węgierskich oddziałów, oprócz medalu nadawany był również krzyż.